Φονικό στην παραλία

– Τι είναι αυτό μωρή;
– Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Εσύ για τι το βλέπεις;
– Για βιβλίο.
– Βρε Στέλλα, αυτή η παρατηρητικότητά σου μερικές φορές με εκπλήσσει.
– Πήγες σε βιβλιοπωλείο.
– Όχι στην ψαραγορά πήγα και πήρα ένα κιλό.
– Το ξέρεις ότι υπήρχε βιβλιοπωλείο στη Σόλωνος που πουλούσε βιβλία με το κιλό;
– Μαζί το είχαμε ανακαλύψει ρε Στέλλα.
– Α, καλά. Αλλά γιατί πήγες και αγόρασες βιβλία;
– Γιατί ρε Στέλλα; Δεν αγοράζω βιβλία;
– Όχι μαζεμένα.
– Καλοκαιράκι.
– Αυτή είναι η δικαιολογία σου; Αγόρασες βιβλία επειδή ήρθε το καλοκαίρι;
– Αν σου αρέσει.
– Αντηλιακό παίρνουν το καλοκαίρι, καινούργιο μαγιό παίρνουν το καλοκαίρι, δίαιτα επειγόντως παίρνουν το καλοκαίρι.
– Εγώ παίρνω βιβλία.
– Βρήκες κάτι καλό;
– Δες μόνη σου. Και κοίταξε.
– Βρε πού είναι ο έρωτας; Πού είναι το μυστήριο; Πού είναι ο φόνος;
– Ξέρω ‘γω; Στο αστυνομικό τμήμα;
– Ποιο αστυνομικό τμήμα; Πώς θα σε κυκλοφορήσω στην παραλία με τέτοια βιβλία;
– Τι έχουν τα βιβλία που πήρα;
– Είναι σαν το μαγιό το προπέρσινο που θα φορέσεις πάλι εφέτος.
– Και τι έχει το μαγιό μου ρε Στέλλα;
– Είναι βαρετό.
– Το ενδιαφέρον το έκοψα πριν από είκοσι χρόνια και δεκαπέντε κιλά πλην.
– Υπερβολές.
– Η αλήθεια.
– Και καλά τώρα βρε καλή μου, θα πας σε παραλία, θα κάτσεις για καφέ και θα διαβάσεις …Νίτσε;
– Είναι του Μαν.
– Μαν ξεμαν, Νίτσε είναι. Βαρύς κι ασήκωτος.
– Πού το ξέρεις; Το έχεις διαβάσει;
– Όχι, αλλά έχω δει την ταινία.
– Μπα, και τι σου είπε η ταινία;
– Ότι δεν κάνει για παραλία.
– Και τι κάνει για παραλία ρε Στέλλα; Η πως την λένε τσουλίδου;
– Α-πα-πα-πα.
– Τότε;
– Μυστήριο, δράση, αδιάφορο.
– Τι αδιάφορο;
– Να σηκωθείς από την καρέκλα και να έχεις ξεχάσει τι διάβασες.
– Και τότε γιατί το διάβασες;
– Για να χαλαρώσεις.
– Και γιατί δεν διαβάζεις το Harper ή το House & Garden για να χαλαρώσεις;
– Τα διαβάζεις κι αυτά με προτίμηση στο Cosmopolitan.
– Μπα; Γιατί Cosmopolitan;
– Τελείως καλοκαιρινό.
– Ε, για μένα ο Νίτσε είναι τελείως καλοκαιρινός.
– Τον φαντάζεσαι με αυτό το μουστάκι και σορτσάκι;
– Γιατί θα τον πιάσω γκόμενο;
– Ούτε τον Νίτσε ούτε κανέναν άλλον με τον Νίτσε, Λουκία μου.
– Τι λες ρε Στέλλα, έχεις σαλέψει τελείως; Θα πάρω βιβλίο στην παραλία για να βρω γκόμενο;
– Το τερπνόν μετά του ωφέλιμου.
– Άσε ρε τρελή.
– Μπα, τι είναι αυτό;
– Για ψάρια δεν μου μοιάζει.
– Έγκλημα στην Σμύρνη.
– Γίνονται αυτά και στην Σμύρνη.
– Με τον διωγμό και όλα αυτά τα ιστορικά;
– Μάλλον.
– Αυτό Λουκία μου είναι για παραλία.
– Γιατί ρε Στέλλα; Επειδή συνδυάζει δολοφονία και γενοκτονία;
– Ό,τι μπορεί ο καθένας.

Λουκία Κοντοπόδη