Στις 25 Φεβρουαρίου του 1873, στην Αμερική των αρχών του προπερασμένου αιώνα, υπήρξε μια χρονική στιγμή κατά την οποία ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών ήταν του τενόρου της όπερας Ενρίκο Καρούζο, με την εκτέλεση του «Vesti la giubba», της Όπερας Pagliacci. Αυτός ο δίσκος 78 στροφών αποτέλεσε τον πρώτο δίσκο στην αμερικανική ιστορία, που οι πωλήσεις του άγγιξαν το ένα εκατομμύριο και μάλιστα, σε τιμή που συχνά υπερέβαινε το κόστος ορισμένων εισιτηρίων μιας ζωντανής παράστασης του Caruso.
Έχει συμβεί κατά καιρούς και σε πιο πρόσφατες εποχές, αστέρια από τον κόσμο της όπερας να έχουν ξεπεράσει την αναμενόμενης δημοτικότητας – οι Plácido Domingo, José Carreras και Λουτσιάνο Παβαρότι, στην εμφάνισή τους ως «οι τρεις τενόροι» είναι η πιο επιτυχημένη περίπτωση, που έρχεται σαν πρώτη σκέψη στο μυαλό. Ωστόσο, θα χρειαζόντουσαν έως και 300 τενόροι, που το μέγεθός τους να συγκρίνεται με την πολιτιστική επίδραση του Enrico Caruso. Ο πιο διάσημος τενόρος στην ιστορία της όπερας και ο μεγαλύτερος από δισκογραφικής πλευράς καλλιτέχνης των αρχών του 20ου αιώνα, ο Enrico Caruso, γεννήθηκε στη Νάπολη της Ιταλίας, αυτή τη μέρα, το 1873.
Ο Enrico Caruso ενηλικιώθηκε κατά τη διάρκεια μιας πραγματικά χρυσής εποχής για την ιταλική όπερα, κατά την οποία συνθέτες όπως οι Pietro Mascagni, Giacomo Puccini και Ruggero Leoncavallo, συνέγραψαν ένα σημαντικό μέρος του βασικού ρεπερτορίου του επόμενου αιώνα: Cavalleria Rusticana, Tosca και την προαναφερθείσα όπερα, Pagliacci. Αρωγός για το ντεμπούτο του στη La Scala ως Rodolfo στη όπερα La Bohème, ήταν ο μεγάλος Arturo Toscanini, ένας άνθρωπος με τον οποίο θα εμφανιζόταν εκατοντάδες περισσότερες φορές μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, αλλά και χιλιάδες μίλια μακριά, στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Ο Caruso είχε εμφανιστεί σε όπερες από την Αγία Πετρούπολη μέχρι το Μπουένος Άιρες, πολύ πριν κάνει την πρώτη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1903. Θα επέστρεφε πλέον το επόμενο έτος, για να κατακτήσει τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και να την κάνει “σπίτι του” για το υπόλοιπο της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.
Εκείνη την ίδια χρονιά, έκανε την πρώτη του ηχογράφηση για τη Victor Talking Machine Company (αργότερα RCA Victor). Κατά την επόμενη δεκαετία, ο Caruso ηχογράφησε δεκάδες άριες διάρκειας τριών και τεσσάρων λεπτών – της μεγαλύτερης διάρκειας που θα μπορούσε να χωρέσει σε έναν δίσκο 78 στροφών. Αυτές οι ηχογραφήσεις, όχι μόνο κατέστησαν την ετικέτα της Victor «His Master’s Voice», ως την πιο αναγνωρισμένη στον κόσμο, αλλά αποτέλεσαν και κινητήριο μοχλό για την ανάπτυξη της δισκογραφικής βιομηχανίας στο σύνολό της.
Μετά από μια μακρά ασθένεια, ο Enrico Caruso πέθανε στις 2 Αυγούστου 1921, στη γενέτειρά του, τη Νάπολη , όχι πολύ μακριά από εκεί που είχε γεννηθεί, πριν από 48 μόλις χρόνια.
Ovi Greece 