Στις 29 Ιουλίου του 1921, ο Αδόλφος Χίτλερ (Adolf Hitler) αναλαμβάνει την αρχηγεία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών (στα γερμανικά, Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, γνωστότερου με τη συντομογραφία NSDAP), του πολιτικού κόμματος που τον οδήγησε στην εξουσία της Γερμανίας. Η ιδεολογία του NSDAP ήταν εκείνη που όρθωσε το Τρίτο Ράιχ μετά τη δημοκρατική του εκλογή, το 1933, καταφέρνοντας να παραγκωνίσει όλα τα υπόλοιπα κόμματα και να αποκτήσει πλήρη κυριαρχία όλων των τομέων της Γερμανικής κοινωνίας και της οικονομίας, από την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (1933), μέχρι και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1945). Από τη λέξη (NA)tionalso(ZI)alismus (Εθνικοσοσιαλισμός) προκύπτει η ιδεολογία του ναζισμού και ο όρος ΝΑΖΙ, που χρησιμοποιείται ακόμα και σημειολογικά, ως δηλωτικός της έκφρασης εθνικιστικών αντιλήψεων και πρακτικών.
Ο Χίτλερ αναλαμβάνει την ηγεσία του κόμματος πάνω σε μια χρονική περίοδο καμπής και πτώσης του σε στασιμότητα. Ο προκάτοχός του, Ντρέξλερ, μετά την αποδοχή του ότι η στασιμότητα αυτή οφειλόταν στις δικές του περιορισμένες ικανότητες, παρέμεινε στο κόμμα ως επίτιμος πρόεδρος. Από την άλλη πλευρά ο Χίτλερ, μέλος ως τότε του κόμματος μέσα στο οποίο είχε αναδειχθεί η ρητορική του δεινότητα, απαίτησε τον τίτλο του Φύρερ (Führer), δηλαδή του “Ηγέτη”, τίτλο τον οποίο ήταν ο μόνος που έφερε μέσα στο κόμμα. Η επιδίωξή του να επικρατήσει η “Αρχή του Ηγέτη” (Führerprinzip) καθόλη τη διάρκεια της επικράτησής του και μέχρι το τέλος της, το 1945, συμπεριελάμβανε μια σειρά πολιτικών και στρατηγικών αποφάσεων, για τις οποίες μόνο εκείνος αποφάσιζε. Αργότερα, στο βιβλίο του με τίτλο Ο Αγών μου (Mein Kampf), θα κατέγραφε για τον προκάτοχό του, Ντρέξλερ, ότι επρόκειτο πράγματι για κάποιον με περιορισμένες ρητορικές και οργανωτικές ικανότητες.
Κατά την πρώτη περίοδο της αρχηγίας του, μεταξύ 1921-1923, ο Χίτλερ αντιμετωπίζει το κόμμα περισσότερο ως ένα επαναστατικό κίνημα ενάντια στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και λιγότερο ως πολιτικό κόμμα. Η ρητορική του δεινότητα είναι εκείνη που έλκει όλο και περισσότερους οπαδούς, σε συνδυασμό με κάποιες πολύ συγκεκριμένες στρατηγικές κινήσεις του, όπως η ίδρυση της παραστρατιωτικής οργάνωσης Sturmabteilung, γνωστής με τη συντομογραφία SA, σκοπός της οποίας ήταν η σύγκρουσή της με αντίστοιχες ομάδες άλλων κομμάτων, κυρίως της Αριστεράς. Επιπλέον κίνητρο αποτελούσε επίσης η στρατολόγηση άνεργων νεαρών στη συγκεκριμένη ομάδα. Βασικότερος όμως λόγος που οδήγησε στην εκτίναξη και τελική επικράτηση του κόμματός του στη Γερμανία, υπήρξε η χρονική συγκυρία κατά την οποία οικονομικά προβλήματα της χώρας οδηγούσαν σε όλο και δυσμενέστερη θέση τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που με την εκλογή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους έναντι των Σοσιαλιστών και των Φιλελευθέρων.
Στη δεκαετία που ακολούθησε, μέχρι την τελική επικράτηση του κόμματος, το 1933, στις πρακτικές του Χίτλερ με σκοπό την ανέλιξή του, υπήρξε μέχρι και η διοργάνωση “συνεδρίων” σε μπυραρίες, όπου η μπύρα προσφερόταν δωρεάν, ειδικά στους νέους. Μέσα από σειρά στοχευμένων ενεργειών του και συγκυριών που βοήθησαν, όπως η επικράτηση του φασιστικού κόμματος του Μουσολίνι, στην Ιταλία, το 1922, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε την εξουσία στις εκλογές του 1933, χρονιά έναρξης της κυριαρχίας που δεν θα έληγε παρά μόνο με τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, το Μάιο του 1945.
Ovi Greece 