Όσο αφήνεις κάτι, σ’ αφήνει λένε. Και το πιστεύεις… Μέχρι που βρίσκεσαι για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια, να κάθεσαι πάνω σε ένα ποδήλατο. Γιατί απέκτησες εγγόνι που θέλει να μάθει. Κι αν τα γόνατα τρίζουν και πονάνε σε … Συνεχίστε την ανάγνωση Όσο αφήνεις κάτι

Έχασα πια το μέτρημα του χρόνου, μετρούσα μέχρι χθες δεκεννιά μήνες χωρίς εσένα και σήμερα δεν ξέρω πια, σήμερα θα μπορούσε να είναι ολόκληρος χρόνος και περισσότερο, μα όσο ο χρόνος περνά ο κόσμος μου συρρικνώνεται, τον μικραίνω από μόνος … Συνεχίστε την ανάγνωση Σ’ εκδικούμαι

Απόψε αποφάσισα να σ’ αφήσω και το σκέφτηκα καλά, το σκέφτηκα πολύ και για καιρό, για μέρες, βδομάδες και μήνες, το σκέφτομαι σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο τώρα. Άλλαξες κι έφυγες κι εγώ ήμουν ο ίδιος, αλλά ίσως και να είχα … Συνεχίστε την ανάγνωση Η ζωή μου ευθεία και σου τη χάρισα

Ίσως τελικά οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη τον πόνο στην καρδιά μας, αλλιώς δεν εξηγείται η τόσο κακή μας κρίση στην επιλογή συντρόφων. Είναι λες και ψάχνουμε αυτόν που θα μας πονέσει περισσότερο, αυτόν που θα μας ξεριζώσει την καρδιά και … Συνεχίστε την ανάγνωση Οι καρδιές επιλέγουν τον πόνο

Βγαίνω το βράδυ και κάνω σαράντα βήματα μέχρι τη στάση. Για να δω ουρανό πρέπει να τεντώνω το λαιμό αριστερά και δεξιά, ανάλογα προς τα πού υπάρχει κενό ανάμεσα στα τσιμεντένια στενόμακρα κουτιά. Ένα αστέρι προλαβαίνω να ξεχωρίσω. Περίμενα πώς … Συνεχίστε την ανάγνωση Ελευθερία

– Να μην το παρακάνεις με το φαΐ. Να τρως όσο να γεμίσει ο κόρφος κι οι γάμπες σου. Οι γυναίκες πρέπει να ‘χουν γεμάτο κόρφο για να πορεύουν άντρες και μωρά και γεμάτες γάμπες, για να περπατούν όμορφα. – … Συνεχίστε την ανάγνωση Κανέλλα

Περί σοβαρότητας Που λες, στη δουλειά φόραγα πάντα μπλέ και μου έγινε εμμονή αυτό το χρώμα. Σκούρο μπλέ, του ναυτικού, μπλέ μαρέν που λένε, και αυτό το μπλέ καταμπλέ παντελόνι. Πουλόβερ λεπτό με μια υποψία άσπρης φανελίτσας από μέσα και … Συνεχίστε την ανάγνωση Περί σοβαρότητας & η σημασία της ελευθερίας

Δε θέλω πια να αλλάξω τον κόσμο γιατί ο κόσμος είναι μεγάλος και η ζωή μου μικρή. Δε θέλω γιατί σκέφτομαι τον κόσμο και το πόσο πρέπει να αλλάξει και δεν μπορώ τα βράδια να διαβάσω παραμύθια. Γεμίζει το κεφάλι … Συνεχίστε την ανάγνωση Μεγάλος ο κόσμος και η ζωή μας μικρή

Τις πιο δύσκολες ερωτήσεις τις κάνουν τα παιδιά κι αυτοί που έχουν καρδιά παιδιού.  Με ρώτησε πριν πολλά χρόνια ο ένας μου γιος, αν το πουλάκι του θα βγάλει κάποτε μεγάλα φτερά, σαν του γλάρου, και θα πετάξει μακριά.  Η … Συνεχίστε την ανάγνωση Πού πάει το όνειρο όταν χαθεί ο ονειροπόλος;