Αφημένη στη γοητεία της θάλασσας, παρασυρμένη απ’ τον άτοπο ρεαλισμό των λατινοαμερικάνων παραμυθάδων με τις ανώδυνες μικρές προκαταλήψεις, που αλατίζουν με αινίγματα τον απόλυτο ορθολογισμό, μοιράζομαι το Φάρο του Ηρακλή, σαν έναν μεγάλο, όμορφο, φωτεινό οιωνό. Φτάνουμε σήμερα με τα … Συνεχίστε την ανάγνωση Ο φάρος του Ηρακλή

Καθώς το σώμα φθείρεται στο χρόνο και η ζωή αφήνει επάνω μου τα σημάδια της, θυμάμαι όλες τις μάχες που έδωσα για κείνη. Στα αλήθεια, έχασα πολλές. Οι μεγαλύτερη αναμέτρηση όμως ποτέ δεν ήταν με την ίδια, αλλά με τον … Συνεχίστε την ανάγνωση Οι μάχες μου για κείνη

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα κι ένιωσα την αριστερή μου πλευρά όλη να σβήνει. Ναι, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη λέξη. Έπαιρνα βαθιές ανάσες που τις ένιωθα να χάνονται από εκείνη την πλευρά, την αριστερή. Και την ίδια στιγμή, ένα βάρος, … Συνεχίστε την ανάγνωση Χωρίς εκείνη

Η γιαγιά μου η Όλγα μού διηγότανε ιστορίες για τη νόνα της την Πηνελόπη, που εκλέφτηκε στα δώδεκά της με το γερουσιαστή. Δεν ήτονε, βέβαια, γερουσιαστής όντις τον επαντρεύτηκε, μα έγινε αργότερα, όταν του εγέννησε δώδεκα παιδιά. Όλα τους εζήσανε, … Συνεχίστε την ανάγνωση Ιστορίες της γιαγιάς μου της Κεφαλλονίτισσας

Ο Μάριος γεννήθηκε λίγο πριν το Δεύτερο Πόλεμο. Ήταν ένα παιδί στερημένο, από φτωχή οικογένεια. Στα εφτά του χρόνια ήταν ήδη ραχιτικός και έπρεπε να αναπνέει θαλασσινό αέρα, αλλά επειδή δε φτάνανε τα λεφτά για περισσότερα εισιτήρια, το στέλνανε μονάχο … Συνεχίστε την ανάγνωση Ο Μάριος

Ήρθε! Μετά από 32 μέρες ταξίδι στην καρδιά του χειμώνα, με τα πανιά να τουρτουρίζουν στις απροσδόκητες κάλμες του Ατλαντικού και να χτυπιούνται στους ανεμοδούμπαρους της Μεσογείου. Δυο ήπειροι, εφτά χώρες. Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γιβραλτάρ, Τυνησία, Μάλτα, Ελλάδα. Ήρθε, ηλιοκαμένος, … Συνεχίστε την ανάγνωση Το ταξίδι

Κάποτε, ταξίδεψα κάποιον σε μέρη εξωτικά. Τον πήγα σε στέππες με τσερκέζες ντυμένες πολύχρωμα υφαντά. Στην έρημο τον πήγα με τους μαυροντυμένους γαλανομάτηδες Τουαρέγκ. Από την κάψα της Αφρικής στο ψύχος της Λαπωνίας τον ανέβασα, καβάλησε μαζί μου έλκηθρα και … Συνεχίστε την ανάγνωση Τα δώρα της φαντασίας δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτα

Σαν παλιό πίνακα ζωγραφικής, έτσι σε θυμάμαι. Πινελιές, θολές κι αδιόρατες σε φόντο σκοτεινό, και κοφτερές γωνίες, αποφασιστικές, οριστικές, όπως το τέλος σου. Ένα χρώμα που δεν υπάρχει στ’ αλήθεια μα κάποιος το ζωγράφισε εκεί, στο λευκό καμβά σου, ή … Συνεχίστε την ανάγνωση Σαν πίνακας παλιός

Μερικές φορές σκέφτομαι πως ίσως τελικά οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη τον πόνο στην καρδιά μας, αλλιώς δεν εξηγείται η τόσο κακή μας κρίση στην επιλογή συντρόφων. Είναι λες και ψάχνουμε αυτόν που θα μας πονέσει περισσότερο, αυτόν που θα μας … Συνεχίστε την ανάγνωση Οι καρδιές επιλέγουν τον πόνο

Όσο αφήνεις κάτι, σ’ αφήνει λένε. Και το πιστεύεις… Μέχρι που βρίσκεσαι για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια, να κάθεσαι πάνω σε ένα ποδήλατο. Γιατί απέκτησες εγγόνι που θέλει να μάθει. Κι αν τα γόνατα τρίζουν και πονάνε σε … Συνεχίστε την ανάγνωση Όσο αφήνεις κάτι