Σκέφτομαι να πάψω να μιλάω γιατί όσο μιλάει κανείς τόσες παπαριές ξεπετιούνται αλλά μέσα στις τόσες μπορεί να βρίσκεται κάτι τι πανέξυπνο και μάλλον δεν θα πάψω να μιλάω αλλά πάλι μάλλον δεν υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσει κανείς την εξυπνάδα … Συνεχίστε την ανάγνωση Περί ομιλίας

Δυο λεύκες γυμνές απόμειναν στο δρόμο μεταξύ μας, κι είναι παράξενο, παράξενο γιατί ολόκληρος αυτός ο δρόμος τίποτε άλλο δεν έχει σημαντικό ή όμορφο, μόνο αυτές τις δύο λεύκες, που τώρα παραδόθηκαν στην παγωνιά και στέκονται σα χέρια ξυλιασμένα να … Συνεχίστε την ανάγνωση Ανάμεσα στις λεύκες είδα το σπίτι σου

Τίναξα τη σκόνη. Μα τι; Δεν είναι σκόνη; Στάχτη; Τι λες τώρα; Στάχτη; Και τι κάηκε; Τα χρόνια λες… Τόσα χρόνια καμένα. Ε, βέβαια πολύ στάχτη… Τίναξα τη στάχτη λοιπόν και σηκώθηκα απ’ το τραπέζι νηστικός. Όχι ότι δεν είχα … Συνεχίστε την ανάγνωση Σκόνες και στάχτες

Περπατούσα γρήγορα, οι καλεσμένοι μου με περίμεναν και είναι τόσο απαίσιο να φτάνει η οικοδέσποινα μετά τους καλεσμένους! Έτσι σκεφτόμουν τότε και κάτι με έτρωγε μέσα μου, ένοιωθα χάλια, αλλά κάτι θα έβρισκα και θα τα μπάλωνα όπως πάντα. Όπως … Συνεχίστε την ανάγνωση Θλίψη

Πρόκειται που λέτε για ένα δαχτυλίδι μονόπετρο, ένα κόσμο λεφτά κόστισε στη μανούλα μου που μου το δώρισε στον Α’ γάμο μου. Ο γάμος κράτησε τρεις μήνες, αλλά το δαχτυλίδι πολύ περισσότερο. Κρατάει ακόμα, για την ακρίβεια. Αυτό το δαχτυλίδι … Συνεχίστε την ανάγνωση Πούν’το πούν’το το δαχτυλίδι… ψάξε ψάξε δε θα το βρεις!

Κάτω από το νερό τα πάντα μεγεθύνονται. Παρατηρείς τα ψαράκια που τριγυρίζουν στα διογκωμένα πόδια σου και αναρωτιέσαι αν είναι τόσο μεγάλα όσο φαίνονται. Περπατάς και κοιτάς στο βυθό και κάπου κάπου ένα κοχύλι σου μοιάζει τεράστιο, βουτάς, το πιάνεις … Συνεχίστε την ανάγνωση Κάτω απ’ το νερό

Που λες, στη δουλειά φόραγα πάντα μπλέ και μου έγινε εμμονή αυτό το χρώμα, σκούρο μπλέ, του ναυτικού, μπλέ μαρέν που λένε, και αυτό το μπλέ καταμπλέ παντελόνι-πουλόβερ λεπτό με μια υποψία άσπρης φανελίτσας από μέσα και φουλάρι μικρό με … Συνεχίστε την ανάγνωση Περί σοβαρότητας

Η συνύπαρξη Εκείνος μπερδεύεται. Δεν μπορεί να καταλάβει τι του ζητάει. Αδυνατεί να αποκωδικοποιήσει το βλέμμα της. Η ερμηνεία του χαρακτήρα της είναι πάνω από τις δυνάμεις του. Τόσο μυστήριο του είναι ακατόρθωτο να το αντιμετωπίσει, για τούτο και γοητευτικότατο. … Συνεχίστε την ανάγνωση Η συνύπαρξη και η ωρίμανση

Γέμισα τη μπανιέρα και τώρα στέκομαι από πάνω και παρατηρώ το διάφανο, ακίνητο νερό. Τα παιδιά ενθουσιάζονται γιατί νομίζουν ότι θα κάνουν μπάνιο μες τη σαπουνάδα και τρέχοντας φέρνουν τα παιχνίδια τους. Όχι. Το νερό είναι κρύο. Γέμισα τη μπανιέρα … Συνεχίστε την ανάγνωση Οι θάλασσες της λύπης

Μήπως την είδε κανείς να περνά; Όχι…; Περίεργο… Δεν είναι κι ότι περνάει απαρατήρητη. Είναι ψηλή, με μακριά, ίσια, μαύρα μαλλιά, σκισμένο τζιν και ψηλοτάκουνες μπότες. Περπατάει αργά, νωχελικά, με ένα τσιγάρο συνέχεια να κρέμεται στα κόκκινα χείλη της. Δε … Συνεχίστε την ανάγνωση Το κορίτσι μου