Τα ακυνήγητα όνειρα βαραίνουν με το χρόνο. Βαραίνουν σαν σακιά από λινάτσα παραγεμισμένα με χώμα εκτεθειμένα στις βροχές. Σατανικοί χιονάνθρωποι στους χειμώνες. Στο τέλος είναι ακόμη ένα ασήκωτο βάρος που τσακίζει τους ώμους σου. Που σε αναγκάζει να πέσεις στα … Συνεχίστε την ανάγνωση Τα ακυνήγητα όνειρα βαραίνουν με το χρόνο
Η γιαγιά μου η Όλγα μού διηγότανε ιστορίες για τη νόνα της την Πηνελόπη, που εκλέφτηκε στα δώδεκά της με το γερουσιαστή. Δεν ήτονε, βέβαια, γερουσιαστής όντις τον επαντρεύτηκε, μα έγινε αργότερα, όταν του εγέννησε δώδεκα παιδιά. Όλα τους εζήσανε, … Συνεχίστε την ανάγνωση Ιστορίες της γιαγιάς μου της Κεφαλλονίτισσας
Όταν απογοητεύεσαι από τις επιλογές και τις πράξεις σου, παύεις να κάνεις επιλογές και να πράττεις. Αφήνεις το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές λένε, κι εσύ βολεύεσαι σ’ αυτή τη νερουλιασμένη μήτρα, νομίζοντας πως … Συνεχίστε την ανάγνωση Η αδράνεια και η αυτοπροστασία ξεκινούν από «α»
Από τα παιδικά μου χρόνια δεν κουβαλώ και τις καλύτερες αναμνήσεις. Μου μοιάζουν περισσότερο σα λευκό χαρτί στικτό από λεκέδες. Σκόρπιες μνήμες κάθε τόσο από εδώ κι εκεί. Δεν έχω εικόνες ατόφιες, δεν έχω γνώριμες μυρωδιές αποθηκευμένες στα γκρίζα, εγκεφαλικά … Συνεχίστε την ανάγνωση Ζωή
Σκέφτομαι να πάψω να μιλάω γιατί όσο μιλάει κανείς τόσες παπαριές ξεπετιούνται αλλά μέσα στις τόσες μπορεί να βρίσκεται κάτι τι πανέξυπνο και μάλλον δεν θα πάψω να μιλάω αλλά πάλι μάλλον δεν υπάρχει τρόπος να ξεχωρίσει κανείς την εξυπνάδα … Συνεχίστε την ανάγνωση Περί ομιλίας
Δυο λεύκες γυμνές απόμειναν στο δρόμο μεταξύ μας, κι είναι παράξενο, παράξενο γιατί ολόκληρος αυτός ο δρόμος τίποτε άλλο δεν έχει σημαντικό ή όμορφο, μόνο αυτές τις δύο λεύκες, που τώρα παραδόθηκαν στην παγωνιά και στέκονται σα χέρια ξυλιασμένα να … Συνεχίστε την ανάγνωση Ανάμεσα στις λεύκες είδα το σπίτι σου
Τίναξα τη σκόνη. Μα τι; Δεν είναι σκόνη; Στάχτη; Τι λες τώρα; Στάχτη; Και τι κάηκε; Τα χρόνια λες… Τόσα χρόνια καμένα. Ε, βέβαια πολύ στάχτη… Τίναξα τη στάχτη λοιπόν και σηκώθηκα απ’ το τραπέζι νηστικός. Όχι ότι δεν είχα … Συνεχίστε την ανάγνωση Σκόνες και στάχτες
Περπατούσα γρήγορα, οι καλεσμένοι μου με περίμεναν και είναι τόσο απαίσιο να φτάνει η οικοδέσποινα μετά τους καλεσμένους! Έτσι σκεφτόμουν τότε και κάτι με έτρωγε μέσα μου, ένοιωθα χάλια, αλλά κάτι θα έβρισκα και θα τα μπάλωνα όπως πάντα. Όπως … Συνεχίστε την ανάγνωση Θλίψη
Πρόκειται που λέτε για ένα δαχτυλίδι μονόπετρο, ένα κόσμο λεφτά κόστισε στη μανούλα μου που μου το δώρισε στον Α’ γάμο μου. Ο γάμος κράτησε τρεις μήνες, αλλά το δαχτυλίδι πολύ περισσότερο. Κρατάει ακόμα, για την ακρίβεια. Αυτό το δαχτυλίδι … Συνεχίστε την ανάγνωση Πούν’το πούν’το το δαχτυλίδι… ψάξε ψάξε δε θα το βρεις!
Κάτω από το νερό τα πάντα μεγεθύνονται. Παρατηρείς τα ψαράκια που τριγυρίζουν στα διογκωμένα πόδια σου και αναρωτιέσαι αν είναι τόσο μεγάλα όσο φαίνονται. Περπατάς και κοιτάς στο βυθό και κάπου κάπου ένα κοχύλι σου μοιάζει τεράστιο, βουτάς, το πιάνεις … Συνεχίστε την ανάγνωση Κάτω απ’ το νερό
