Κάτω από το νερό τα πάντα μεγεθύνονται. Παρατηρείς τα ψαράκια που τριγυρίζουν στα διογκωμένα πόδια σου και αναρωτιέσαι αν είναι τόσο μεγάλα όσο φαίνονται. Περπατάς και κοιτάς στο βυθό και κάπου κάπου ένα κοχύλι σου μοιάζει τεράστιο, βουτάς, το πιάνεις … Συνεχίστε την ανάγνωση Κάτω απ’ το νερό

Που λες, στη δουλειά φόραγα πάντα μπλέ και μου έγινε εμμονή αυτό το χρώμα, σκούρο μπλέ, του ναυτικού, μπλέ μαρέν που λένε, και αυτό το μπλέ καταμπλέ παντελόνι-πουλόβερ λεπτό με μια υποψία άσπρης φανελίτσας από μέσα και φουλάρι μικρό με … Συνεχίστε την ανάγνωση Περί σοβαρότητας

Η συνύπαρξη Εκείνος μπερδεύεται. Δεν μπορεί να καταλάβει τι του ζητάει. Αδυνατεί να αποκωδικοποιήσει το βλέμμα της. Η ερμηνεία του χαρακτήρα της είναι πάνω από τις δυνάμεις του. Τόσο μυστήριο του είναι ακατόρθωτο να το αντιμετωπίσει, για τούτο και γοητευτικότατο. … Συνεχίστε την ανάγνωση Η συνύπαρξη και η ωρίμανση

Γέμισα τη μπανιέρα και τώρα στέκομαι από πάνω και παρατηρώ το διάφανο, ακίνητο νερό. Τα παιδιά ενθουσιάζονται γιατί νομίζουν ότι θα κάνουν μπάνιο μες τη σαπουνάδα και τρέχοντας φέρνουν τα παιχνίδια τους. Όχι. Το νερό είναι κρύο. Γέμισα τη μπανιέρα … Συνεχίστε την ανάγνωση Οι θάλασσες της λύπης

Μήπως την είδε κανείς να περνά; Όχι…; Περίεργο… Δεν είναι κι ότι περνάει απαρατήρητη. Είναι ψηλή, με μακριά, ίσια, μαύρα μαλλιά, σκισμένο τζιν και ψηλοτάκουνες μπότες. Περπατάει αργά, νωχελικά, με ένα τσιγάρο συνέχεια να κρέμεται στα κόκκινα χείλη της. Δε … Συνεχίστε την ανάγνωση Το κορίτσι μου

Πες μου ότι με σκέφτεσαι κι ας είναι ψέμα. Αυτό λέω στον εαυτό μου τα βράδια που βγαίνω στο βρωμισμένο μου μπαλκόνι με τα καφετιά κάγκελα που πάνω τους έχει καθίσει η σκόνη χιλιάδων ημερών, και καθισμένος πάνω σ’ έναν … Συνεχίστε την ανάγνωση Πες μου ότι με σκέφτεσαι

Θολός είναι κι απόψε ο ουρανός και το φεγγάρι κίτρινο πίσω από τα σύννεφα, δεν ξέρω αν είναι η υγρασία της νύχτας ή κάτι άλλο όμως ανοιγοκλείνω τα μάτια γιατί νομίζω πως αυτά θολώνουν τόσο πολύ όσο κοιτάζω γύρω μου, … Συνεχίστε την ανάγνωση Μπαλάντα στο πάτωμα

Η μέρα μεγαλώνει και δεν έχω αποφασίσει ακόμα πώς νιώθω γι αυτό. Ο χειμώνας ήταν βολικός, βόλευε εμένα δηλαδή, γιατί μπορούσα να κρυφτώ μες τα σκοτάδια του, μπορούσα να χαθώ μες τις σκιές του, μπορούσα να προσποιηθώ κι εγώ σαν … Συνεχίστε την ανάγνωση Όχι πια φώς, μόνο μια λάμψη

Δυο λεύκες γυμνές απόμειναν στο δρόμο μεταξύ μας, κι είναι παράξενο, παράξενο γιατί ολόκληρος αυτός ο δρόμος τίποτε άλλο δεν έχει σημαντικό ή όμορφο, μόνο αυτές τις δύο λεύκες, που τώρα παραδόθηκαν στην παγωνιά και στέκονται σα χέρια ξυλιασμένα να … Συνεχίστε την ανάγνωση Κι όλα θα ήταν …αν

Σαν παλιό πίνακα ζωγραφικής, έτσι σε θυμάμαι. Πινελιές, θολές κι αδιόρατες σε φόντο σκοτεινό, και κοφτερές γωνίες, αποφασιστικές, οριστικές, όπως το τέλος σου. Ένα χρώμα που δεν υπάρχει στ’ αλήθεια μα κάποιος το ζωγράφισε εκεί, στο λευκό καμβά σου, ή … Συνεχίστε την ανάγνωση Σαν πίνακας παλιός