Έμαθα πως η παρουσία της χώρας όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, που τυχαίνει να είναι και χώρα μου, στο βαρυσήμαντο διαγωνισμό πολιτισμού Εβροβιζιόν, ο οποίος διεξήχθη στη χώρα της Νεκρής Θάλασσας συγκίνησε πολύ τους άοκνους υπερασπιστές της Τέχνης και βαρούσαν και βαρούσαν παλαμάκια, μέχρι που έβγαλαν κάλους τα πολυδουλεμένα χεράκια των άοκνων.
Το δικό μας τραγουδάκι ήταν αγαπησιάρικο και πολύ καλλιτεχνικό, Καλύτερο, θα έλεγα – χωρίς έπαρση – από το περσινό, επίσης πολύ ωραίο τραγουδάκι που πήρε το πρώτο βραβείο αν και δεν κατάφερε η πουλάδα να κάμει το αβγό γιατί το έπαθλο το δίνουν για την ωραία μουσική και τα ωραία κακαρίσματα ανεξαρτήτως αβγού.
Το δικό μας αγαπησιάρικο τραγουδάκι το λένε «μπέτερ λαβ» και το γράφω έτσι, για να καταλάβουν κι όσοι τόσο καιρό αντιδρούσαν με τη συμμετοχή μας γιατί δεν μιλούν αγγλικά και δεν ήξεραν πως κουβαλούσε εκεί που πήγε ένα ισχυρό μήνυμα αγάπης.
Ο σκηνοθέτης ήταν πολύ καλός επίσης και είπε ότι εμπνεύστηκε από τον πίνακα του Ιερώνυμου Μπος, «ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων». Και πήρανε αυτό τον κήπο μαζί τους – μόνο τα δύο μέρη απ’ το τρίπτυχο, όχι το τρίτο, που δεν είναι το μακρύτερο αλλά αναπαριστά την κόλαση. Πήρανε λοιπόν μόνο τον παράδεισο από τον κήπο αυτό «της απόλυτης ελευθερίας» όπως είπε η τελεπαρουσιάστρια, οι νεκροζώντανες που συμμετείχαν και στο βίντεο κλιπ, με τα καλσόν και τις παρωπίδες και πήρανε και τη ρόγα το σταφύλι που είχε η μια νεκροζώντανη στο μάτι της κι επειδή είχε μεγαλώσει κι είχε γίνει τούμπανο, την κρατούσε η πιο γεροδεμένη νεκροζώντανη πάνω από το κεφάλι της .
Αυτός ο πολύ καλός σκηνοθέτης έφτιαξε και το ωραίο δαντελωτό φορεματάκι της αοιδού, σαν τα μεσοφόρια των δουλικών του μεσαίωνα σε τσόντες εποχής, το οποίο όμως έχει μια νότα αθωότητας και νοικοκυροσύνης , μ’ εκείνη την επιγοφίδα, δηλαδή την μπροστοποδίτσα που φορά η αοιδός, έτοιμη να δελεάσει την «μπέτερ λαβ», με μια τηγανιά πατάτες ή κάτι που ξέρει να μαγειρεύει καλά γιατί ως γνωστό και η «μπέτερ λαβ» δηλαδή κι ο καλύτερος έρωτας περνά απ’ το στομάχι.
Η αυλαία και στο άνοιγμα και στο κλείσιμο αυτουνού του πολύ βαρυσήμαντου διαγωνισμού είχε το πορφυρούν του αίματος και αυτό ήταν λίγο ανατριχιαστικό αλλά δεν μπορεί να είναι όλα τέλεια.
Ψάχνοντάς τα όλα αυτά στο διαδίκτυο, συγκινήθηκα, κι έκαμα κι εγώ ένα βίδεο – πάλι το λέω έτσι για όσους δεν μιλάνε αγγλικά – για την Εβροβιζιόν. Το βίδεο αυτό ξέρω ότι θα μου το κατεβάσει η Γιουτιουμπ γιατί δεν έχω τα πνευματικά δικαιώματα αλλά εγώ κάπως ξεχαρμάνιασα κι ας μην τα ‘χω, τα δικαιώματα εννοώ, κι άμα σταματήσει να παίζει και θέλετε να δείτε τις νεκροζώντανες, το αριστερό, το μεσαίο και μακρύτερο του κήπου των απολαύσεων, μπορείτε να βρείτα κι άλλα βίδεο.
Νίνα Γεωργιάδου
Ovi Greece 