Ποιος πείραξε την σοκολάτα μου

Η σοκολάτα, γι αυτούς που αγαπούν τη σοκολάτα, είναι μια ερωτική σχέση που χρειάζεται τον τόπο της και το χρόνο της και μην γελάτε καθόλου. Δεν μπορεί να πήρατε μια σοκολάτα από το περίπτερο, να την ανοίξατε βιαστικά, να χώσατε ένα κομματάκι στο στόμα σας καθώς τρέχετε να βρείτε ταξί και μετά να την πετάξατε στην τσάντα σας για «αργότερα» και να μου λέτε μετά ότι φάγατε σοκολάτα. Η σοκολάτα θέλει καναπέ, θέλει κάτι ζεστό στο τραπεζάκι – καφέ ή τσάι – θέλει κουβερτούλα στα πόδια κι ας είναι καλοκαίρι και προαιρετικά γάτα που να τριγυρίζει γύρω σας ζητιανεύοντας κομματάκι.

Η σοκολάτα θέλει και την ψυχική διάθεση. Η σοκολάτα είναι εκεί για να σας ηρεμήσει. Να σας χαϊδέψει από τη γλώσσα στον ουρανίσκο, από το στομάχι και προς τα έξω. Η σοκολάτα απαιτεί συγκέντρωση γιατί είναι σαν εσωτερική πτήση με εσάς στο πιλοτήριο. Για να απολαύστε τη σοκολάτα απομακρυνθείτε από τηλέφωνα και κομπιούτερ. Η σοκολάτα θέλει αποκλειστικότητα. Και απολαύσετε την. Αφήστε τη να λιώσει αργά στο στόμα, νιώστε το άρωμα της σε όλους τους πόρους σας.

Εδώ θα σας πω μια προσωπική διαστροφή, αλλά σας προκαλώ να την δοκιμάσετε. Βάζω ένα τετράγωνο σοκολάτας στο κουταλάκι και μετά το βυθίζω για μερικά δευτερόλεπτα στο ζεστό τσάι μου. Μιλάμε για ταντρική απόλαυση και ποιος είδε τον Βούδα και δεν τον φοβήθηκε. Για όσους έχουν αμφιβολίες, και τα ίχνη σοκολάτας στα δάχτυλα που στην συνέχεια τα γλείφετε, είναι μέρος της ιεροτελεστίας, γιατί εδώ δε μιλάμε για κάτι απλό αλλά για πολύ συγκεκριμένη ιεροτελεστία που η συγκεκριμένη κίνηση παρατείνει την απόλαυση.

Πριν από λίγο καιρό κάποιος προσφέροντάς μου ένα κομμάτι σοκολάτας με μούρα και ξέροντας πόσο μου αρέσει η σοκολάτα, μου είπε: “ξέχασε την σοκολάτα όπως την ήξερες, πικρή, υγείας ή αμυγδάλου. Η σοκολάτα πρέπει να είναι το όχημα και πάνω σε αυτό το όχημα για να το ολοκληρώσεις βάζεις μούρα, σταφίδες, ακόμα και κομματάκια μπισκότα». Η απάντηση μου ήταν: είσαι ηλίθιος. Η σοκολάτα δεν είναι όχημα, είναι κάτι αγνό κι όλα αυτά τα προσθετικά είναι σαν τη σιλικόνη κι όχι απόλαυση από το γνήσιο το πραγματικό. Ποιο είναι το επόμενο; Σοκολάτα με καλαμαράκια, ογκρατέν ή με τζατζίκι.

Εντάξει, καλό είναι να δοκιμάζεις μια δυο ποικιλίες το χρόνο αλλά …με κομματάκια από μπισκότα; Αυτά είναι για ανθρώπους που ΔΕΝ τους αρέσει η σοκολάτα και τους αρέσουν τα μπισκότα. Τελεία και παύλα. Εάν η σοκολάτα, η γεύση της σοκολάτας δεν σε γεμίζει τότε αυτό που τρως ΔΕΝ είναι σοκολάτα. Προσωπικά η μόνη ανάμιξη που δέχομαι είναι αυτή με καραμέλα (από γνωστή σοκολατοποιίας) ή άλλη με την καρύδα (επίσης γνωστής σοκολατοεταιρίας), κατά τα άλλα υγείας ή αμυγδάλου. Και με τσάι και με καναπέ και την γάτα να τριγυρνάει ζητιανεύοντας. Γιατί η σοκολάτα είναι απόλαυση, ερωτική απόλαυση και κανένας δεν έχει δικαίωμα να μου την χαλάσει.

Μην μου πειράζετε την σοκολάτα μου!

Σοφία Παπαντωνίου