Ο Σιμόν Πέρσκι (Szymon Perski), γνωστός ως Σιμόν Πέρες, γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1923, στο Wiszniew της τότε Ανατολικής Πολωνίας, πόλη της σημερινής Λευκορωσίας. Ο Πέρες είναι ο τελευταίος στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης του Ισραήλ, που γεννήθηκε στη διασπορά.
Το 1934, μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Παλαιστίνη και αρχικά εργάστηκε στα κιμπούτς, τις συλλογικές εθελοντικές κοινοτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ, όπου σοσιαλισμός και σιωνισμός συνδυάζονται σε μορφή πρακτικής εργασίας.
Το 1947, προσχώρησε στην εβραϊκή παραστρατιωτική τρομοκρατική οργάνωση του κινήματος Χαγκάνα. Με την ανακήρυξη της ίδρυσης της χώρας του Ισραήλ στα πρώην εδάφη της Παλαιστίνης, τον Μάιο του 1948, ο Σιμόν Πέρες, σε ηλικία τότε μόλις 25 ετών, διορίστηκε Αρχηγός του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού, από τον τότε πρωθυπουργό, Μπεν Γκουριόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1952, διορίστηκε αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στη συνέχεια, Γενικός Διευθυντής (1953-1959) και αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας (1959-1965). Πρόκειται ακριβώς για την περίοδο, κατά την οποία το Ισραήλ ξεκίνησε τη βιομηχανική παραγωγή όπλων, το πρόγραμμα πυρηνικών ερευνών, καθώς και μια σειρά διπλωματικών επαφών με άλλε χώρες, με σκοπό τη σύναψη στρατιωτικών συμμαχιών.
Το 1965, ο Πέρες παραιτήθηκε από τη θέση του, προκειμένου να βοηθήσει στην ίδρυση του νέου κόμματος Ραφί, του Μπεν Γκουριόν. Μέσα από διαπραγματεύσεις και κομματικές συγχωνεύσεις μιας ολόκληρης δεκαετίας, το 1974 ανέλαβε Υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση Γιτζάκ Ράμπιν, έχοντας προηγουμένως διατελέσει Γενικός Γραμματέας του Ισραηλινού Εργατικού Κόμματος.
Μεταξύ 1977 και 1981, ως αρχηγός πλέον του Εργατικού Κόμματος, ο Πέρες έχασε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, οπότε το 1984, ανέλαβε πρωθυπουργός της χώρας, σχηματίζοντας κυβέρνηση συνεργασίας με το κόμμα του Γιτζάκ Σαμίρ, στην οποία αναλάμβαναν και οι δύο, εκ περιτροπής και ανά 6μηνο, τη θέση του Αντιπροέδρου και του Υπουργού των Εξωτερικών.
Το 1985, απέσυρε τις ισραηλινές δυνάμεις από τον Λίβανο, ξεκινώντας παράλληλα την εφαρμογή ενός προγράμματος λιτότητας, προκειμένου να ανακόψει τον πληθωρισμό που εμπόδιζε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας του. Στις εκλογές του 1988, σχημάτισε και πάλι κυβέρνηση συνεργασίας με το κόμμα του Σαμίρ, αναλαμβάνοντας ο ίδιος για μια 2ετία, Υπουργός των Οικονομικών.
Ο Πέρες παρέμεινε αρχηγός του Εργατικού Κόμματος μέχρι τις αρχές του 1992, που τον διαδέχθηκε ο Γιτζάκ Ράμπιν. Μετά τη νίκη του Εργατικού Κόμματος στις εκλογές της ίδιας χρονιάς, ανέλαβε Υπουργός των Εξωτερικών. Έναν χρόνο αργότερα, ξεκίνησε τις μυστικές διαπραγματεύσεις της ισραηλινής κυβέρνησης με τον επίσημο εκπρόσωπο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), Μαχμούντ Αμπάς, και στη συνέχεια με τον Γιασέρ Αραφάτ, που τον διαδέχθηκε. Για τον καθοριστικό ειρηνευτικό του ρόλο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης εκείνης της περιόδου και τις Συμφωνίες του Όσλο, το 1994, ο Πέρες, μαζί με τον Γιτζάκ Ράμπιν και τον Γιασέρ Αραφάτ τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Το 1995, μετά τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν, ανέλαβε και πάλι ως πρωθυπουργός και αργότερα, στην κυβέρνηση του Εχούντ Ολμέρτ, ως Αντιπρόεδρος και Υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης.
Το 1997, ίδρυσε το Κέντρο για την Ειρήνη, που φέρει το όνομά του.
Το 2007 έλαβε το χρίσμα του προεδρικού υποψηφίου με το κόμμα Καντίμα, όπου κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, εξελέγη Πρόεδρος, με 7ετή θητεία. Στο αξίωμά του αυτό, τον διαδέχθηκε ο Ρεουβέν Ριβλίν, τον Ιούλιο του 2014.
Ο Σιμόν Πέρες, στρατιωτικός και πολιτικός καριέρας, συνεχίζει αδιαλείπτως την επί 60 και πλέον χρόνια, πορεία του στον χώρο. Το Νοέμβριο του 2008, τιμήθηκε με τον τίτλο του επίτιμου Ιππότη από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄. Από το 1945, είναι παντρεμένος με τη Σόνια Πέρες, με την οποία απέκτησε μία κόρη και δύο γιους.
Ovi Greece 